«Το λάθος που έγινε το βράδυ της Τρίτης στην Πράγα μπορεί να διορθωθεί. Το θέμα είναι πως θα αλλάξει μυαλά ο Τεν Κάτε. Και από το πρώτο επίσημο δείγμα γραφής της νέας περιόδου, αυτό πολύ δύσκολα θα γίνει. Δυστυχώς, όταν τον Μάιο υπήρχε θέμα σχετικά με την παραμονή του Ολλανδού, ο μεγαλομέτοχος, Γιάννης Βαρδινογιάννης μειοψηφούσε. Μπορεί το όνομα του «Τζίγκερ» να προκαλεί αλλεργία σε μεγάλη μερίδα φιλάθλων, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα είχε χίλια δίκια… Κι αν ήταν μόνο στο δικό του χέρι θα του έλεγε, όπως λέει και η διαφήμιση παγωτού, ελαφρώς παραλλαγμένη: «να φύγεις από εδώ, να πας αλλού…»! Έτσι έκλεινα το άρθρο της 29ης Ιουλίου μετά την ήττα του Παναθηναϊκού με 3-1 από την Σπάρτα στην Πράγα στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και μπορεί ο Τεν Κάτε να μην έκανε τόσο χοντρά λάθη όσο πέρυσι σε ό,τι αφορά τον καταρτισμό της ενδεκάδας, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη και με δεδομένο ότι φέτος, όπως έβγαινε από το ρεπορτάζ, δεν θα είχε την περυσινή στήριξη ή αν θέλετε την… ανοχή, αργά ή γρήγορα θα αποτελούσε παρελθόν, όπως και έγινε.
Σε ό,τι αφορά το χρονικό σημείο, αν πρέπει να πει κάποιος αν ήταν σωστό ή λάθος, θεωρώ ότι ήταν σωστό. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχασε την πρωτοπορία στο πρωτάθλημα μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό στο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, αλλά η χρονιά είναι ακόμη στα μισά και παραμένει μέσα σε όλους τους στόχους του. Οι «πράσινοι» διαθέτουν την ποιοτικότερη ομάδα των τελευταίων ετών, η επένδυση που έγινε και αυτό το καλοκαίρι ήταν τεράστια και παρ’ όλα αυτά και ενώ κοντεύει να ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος και με καμιά 25αριά επίσημα παιχνίδια, ούτε πειστικό ποδόσφαιρο έπαιζε, ούτε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ούτε είχε ένα πλάνο στο παιχνίδι του. Για «plan b» αν στράβωνε κάτι, δεν το συζητάω καν. Κι αν δεν ήταν ο Κατσουράνης και ο Σισέ να ξελασπώνουν, έχοντας πετύχει τα 17 από τα 24 γκολ της ομάδας μετά από 13 αγωνιστικές στη Σούπερ Λίγκα, ίσως ο Ολλανδός να «κουνούσε μαντήλι» πολύ νωρίτερα. Όπως και να έχει, κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Όσο για τον νέο τεχνικό, τον Νίκο Νιόπλια, που θα έχει άμεσο συνεργάτη τον Κριστόφ Βαζέχα, σαφώς και η επιλογή εμπεριέχει ρίσκο, αφού πλην των μικρών εθνικών ομάδων δεν έχει δουλέψει σε σύλλογο, πόσο μάλλον κάποιον που κάνει πρωταθλητισμό, αλλά είναι Έλληνας, εξαιρετικός χαρακτήρας και άριστος γνώστης του ποδοσφαίρου, αφού η ζωή του περιστρέφεται γύρω από την «στρογγυλή θεά». Φροντίζει να ενημερώνεται και να μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα και συγκαταλέγεται στους πιο ελπιδοφόρους προπονητές στη χώρα μας. Άλλωστε, ρίσκο θα ήταν και αν η διοίκηση ή μάλλον ο Νικόλας Πατέρας που το πήρε προσωπικά, επέλεγε έναν ξένο τεχνικό, που μέχρι να μάθει τι γίνεται γύρω του, το «πουλάκι μπορεί να είχε πετάξει». Ας αφήσουν, λοιπόν, όλοι ήσυχο τον κ. Νιόπλια και τους συνεργάτες του να δουλέψουν και να κρίνουν το έργο τους στο τέλος της σεζόν.
Απλά, επειδή είμαι από τους ανθρώπους που βλέπουν μπροστά, θέλω να δω ποια θα είναι η αντίδραση της διοίκησης τον Μάΐο απέναντι στον προπονητή. Σε περίπτωση που οι «πράσινοι» πάρουν το πολυπόθητο πρωτάθλημα, που είναι και ο βασικός φετινός στόχος, δικαιωμένος θα είναι ο Νικόλας Πατέρας για την επιλογή του και πετυχημένος ο Νίκος Νιόπλιας, που έφερε ξανά την ομάδα στην κορυφή μετά από έξι χρόνια. Αν δεν συμβεί, όμως, αυτό, ελπίζω να μην χρεωθεί αποκλειστικά την αποτυχία ο νέος τεχνικός και δει την πόρτα της εξόδου, όπως γίνεται συνήθως τα τελευταία χρόνια στην Παιανία, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Αλλά επαναλαμβάνω και απευθύνομαι στους διοικούντες, ας τον αφήσουν να δουλέψει και ας τον κρίνουν όταν έρθει η ώρα. Όσο για τους συναδέλφους, κριτική σαφώς και θα γίνει, αλλά να είναι καλοπροαίρετη και βάση των όσων βλέπουν στο γήπεδο…
Υ.Γ. 1. Αυτά που συνέβησαν στον πολυμετοχικό ή πολυμετωπικό Παναθηναϊκό τις τελευταίες μέρες, αρνούμαι να τα σχολιάσω. Η άποψη μου από την αρχή του εγχειρήματος ήταν και παραμένει ίδια: «Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι, αργεί να ξημερώσει». Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες με αφορμή την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία είναι άνευ προηγουμένου. Δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αλλά όταν ακούω εκφράσεις όπως «νεόκοπος παράγοντας που βλέπει εφιάλτες και φαντάσματα» και «δέχομαι πόλεμο εκ των έσω», όταν ακούω για συμμαχίες Γιάννη Βαρδινογιάννη-Παύλου Γιαννακόπουλου και Νικόλα Πατέρα-Ανδρέα Βγενόπουλου, αλλά και σενάρια για διαδοχή στην προεδρία της ΠΑΕ το καλοκαίρι και ενώ είμαστε ακόμη στον Δεκέμβριο, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Σαφώς και μιλάμε για πολλούς ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις, αλλά αν θεωρείτε ότι αυτό που συμβαίνει (και δεν είναι η πρώτη φορά) βγάζει υγεία προς τα έξω, εγώ πάω πάσο και το λέω κάπως αλλιώς…
Υ.Γ. 2: Έχει ξαναγραφτεί ότι η διοίκηση οφείλει μια συγνώμη στον Γιάννη Γκούμα, στον ρουφιάνο των αποδυτηρίων, όπως ουσιαστικά τον αποκάλεσαν, που τον… σκούπισαν για χατίρι του Ολλανδού. Για μένα δεν οφείλει καμία συγνώμη, γιατί στις μέρες που ζούμε έχει χάσει την αξία της. Απλά, εκτιμώ ότι ο Γκούμας παρά την πίκρα του για τον τρόπο που έφυγε, θα αισθάνεται μια ικανοποίηση για τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες με την απομάκρυνση του Τεν Κάτε και γιατί όχι να λέει από μέσα του ότι τελικά… υπάρχει και Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου